تا این لحظه می توان گفت که جوهر توافق هسته ای هنوز خشک نشده است چرا که این توافق در کنگره امریکا در حال بررسی است و طرحی برای مخالفت با آن در کنگره مطرح شده که احتمال رای آوردن آن با در نظر گرفتن اکثریت جمهوریخواه در کنگره بعید به نظر نمی رسد. تا کمتر از یک ماه دیگر این طرح ممکن است تصویب و یا رد شود که تاثیر زیادی برآینده توافق هسته ای خواهد گذاشت. شمایی کلی از کنگره امریکا، ترکیب حزبی در سنا و مجلس نمایندگان امریکا، گمانه زنی ها در مورد تصویب این طرح و حواشی آن موضوعاتی است که طی سفر تابستانی امسال هوشنگ امیراحمدی به ایران با ایشان در میان گذاشتم و در زیر قابل خواندن است.

 

تعداد نمایندگان حزب دمکرات و جمهوریخواه در کنگره آمریکا چند نفر است؟

اول اینکه بعضی وقتها در رسانه ها مجلس نمایندگان و کنگره معادل هم فرض می شود که اشتباه است. کنگره آمریکا شامل مجلس نمایندگان و سنا است. سنای آمریکا 011 عضو دارد، از 01 ایالت اصلی آمریکا. هر ایالت 2 سناتور در سنا دارد که بدون در نظر گرفتن جمعیت هر ایالت انتخاب میشوند. به این معنی که فرقی نمی کند ایالتی 0 میلیون نفر جمعیت داشته باشد یا 50 میلیون نفر هر ایالت دو نماینده در سنا خواهد داشت. در حال حاضر 05 سناتور جمهوریخواه و 54 سناتور دمکرات در سنای آمریکا هستند. مجلس نمایندگان 554 نماینده دارد که متناسب با جمعیت هر ایالت تعدادشان برای ایا ت متفاوت خواهد بود. تعداد نمایندگان جمهوریخواه 252 و دمکرات 011

است. پس در حال حاضر اکثریت در کنگره ( یعنی هم سنا و هم مجلس نمایندگان) با حزب جمهوریخواه است.

 

آیا نمایندگان سنا و مجلس نمایندگان هر دو مستقیم با رای مردم انتخاب می شوند؟

بله. سناتورها در واقع نماینده ایالت و مردم هستند و مجلس نمایندگان نماینده مناطق در ایا ت و مردم. هر دو با رای مردم انتخاب می شوند. هر ایالتی به مناطق انتخاباتی تقسیم می شود و متناسب با جمعیت ایالت تعدادی نماینده از هر ایالت انتخاب می شود.

 

بعد از توافق هسته ای طرحی در مخالفت با توافق هسته ای قرار است در کنگره به رای گذاشته شود. برای تصویب شدن این طرح به چه تعداد رای نیاز است؟

تصویب یک طرح به رای اکثریت نیاز دارد. نصف به اضافه 0 برای تصویب طرح کافی است چه در سنا و چه در مجلس نمایندگان.

 

اگر این طرح در سنا رای مورد نیاز را کسب کند اما در مجلس نمایندگان رای نیاورد یا برعکس این طرح تصویب می شود؟

رای سنا اهمیت بیشتری دارد بخاطر اینکه سناتورها نماینده ایا ت هم هستند و وزن بیشتری در تصویب آن خواهند داشت. این امر در قانون اساسی هم امده است. اما رئیس جمهور می تواند این طرح را پس از تصویب وتو کند اگر رای دهندگان به ان کمتر از دوسوم اعضای رای دهنده باشند.

 

شانس تصویب این طرح در کنگره چقدر است؟

چون کنگره دست جمهوریخواهان است اعتقاد من این است که یحه بطور قطع تصویب می شود مگر یک اتفاق نادری رخ بدهد که ما از آن بی خبر باشیم. یک اتفاق میتواند چیزی باشد که در امریکا به ان فلباستر میگویند و آن وقتی اتفاق میافتد که مث از 54 سناتور دمکرات 50 نفر بخواهند که طرح اص در سنا برای رای گیری مطرح نشود. تصادفا این روزها اوباما به دنبال این وضعیت است. شانس ان کم ولی صفر نیست. اگر طرح تصویب بشود به رئیس جمهور برای امضا داده میشود. فقط وقتی طرح قانون میشود که رییس جمهور هم انرا امضا کند. در مورد خاص توافق هسته ای آقای اوباما گفته است که اگر طرح تصویب بشود انرا وتو خواهد کرد. البته ایشان وقتی میتوانند وتو کنند که رای دهندگان تصویب کننده طرح کمتر از دوسوم باشند. اگر طرح وتو بشود باز برمیگردد به کنگره و اگر این بار هم کنگره نتواند دوسوم رای زم را برای طرح جمع کند انوقت وتو میماند و طرح رد میشود.

 

چرا فکر می کنید این طرح به احتمال زیاد رای می آورد؟

او ، جمهوری خواهان در کنگره در اکثریت هستند. ثانیا، در حالیکه جمهوریخواهان متحد و متفق الرای هستند، دمکرات ها همه با هم نیستند. ثالثا، به این خاطر که اخت ف نظر در مورد توافق در کنگره فقط بر سر توافق نیست بلکه یک اخت ف نظر و درگیری حزبی – سیاسی هم هست. جمهوریخواهان میخواهند که از این بازی در انتخابات پیش روی ریاست جمهوری سود ببرند. مث ، با رد توافق هسته ای و مجبور کردن اوباما به وتو کردن رای انها، جمهوریخواهان ادعا خواهند کرد که این توافق هسته ای بین ایران و امریکا نیست بلکه بین ایران و اوباما و حزبش است. یعنی حزب دمکرات. با این شگرد انها خواهند توانست مردم امریکا را در انتخابات بسوی خود بکشند چون انها در مجموع دل خوشی از حکومت اس می در ایرن ندارند. متاسفانه باید بگویم که اگر توافق با وتو پیش برود برای ایران خوب نخواهد بود چون در دوره اجرا مخالفین میتوانند جدا مشکل ایجاد کنند. وضع حتی بدتر خواهد بود اگر رئیس جمهور بعد از اوباما از حزب جمهوریخواه باشد که احتمالش زیاد است.

 

به لحاظ زمانی بعد از تصویب این طرح چقدر طول می کشد تا رئیس جمهور این طرح را وتو و سپس به کنگره برگرداند؟ بعد از وتو حداکثر طی چه مدتی کنگره باید طرح را مجددا به رای بگذارد؟

آقای اوباما فردای روزی که این طرح به ایشان داده شود می تواند آن را وتو کند ولی یک مهلت 01 روزه دارد. وقتی طرح به کنگره برگردد باز هم یک مهلت کمی وجود دارد اما قانون در این باره صراحت ندارد. قرار است از تاریخ تصویب قطعنامه 2250 شورای امنیت سازمان ملل تا حداکثر سه ماه توافق وارد مرحله اجرا شود. شورای امنیت قطع نامه را در 21 جو ی تصویب کرد پس در 21 اکتبر باید اجرای توافقنامه شروع شود. با این برنامه، کنگره و یا آقای اوباما بهرحال نمیتوانند این دعوا را ورای 21 اکتبر ببرند.

 

احتمال اینکه بعد از وتو، رای دو سوم در کنگره ( چه سنا وچه مجلس نمایندگان) به مخالفت با وتوی رئیس جمهور جمع شود چقدر است؟

برگرداندن وتوی اوباما با مخالفت دو سوم آراء بسیار سخت است بنابراین وتو اوباما بی اثر نخواهد شد و توافق ایران از سوی آمریکا به قوت خود باقی خواهد ماند. در گذشته تنها 01 درصد وتوهای روسای جمهوری امریکا بی اثر بوده اند. اما مسئله قابل توجه این است که اگر این توافق با پشتیبانی کنگره همراه بود در واقع توافق بین دولت آمریکا و دولت ایران تلقی می شد اما اگر با وتوی اوباما این توافق از طرف امریکا حفظ شود به توافق بین اوباما و دولت ایران تلقی خواهد شد و در انتخابات پیشرو آمریکا جمهوریخواهان از توافق به عنوان گرز برای کوبیدن بر سر دمکرات ها استفاده خواهند کرد و توافق را بی اعتبار جلوه خواهند داد. مسئله دیگر هم این است که چون بخش بزرگی از مردم امریکا با این توافق مخالف هستند یک توافق با وتو مشک ت اجرائی خواهد داشت. بر اساس آخرین اماری که من از ان مطلع هستم، 52 درصد از مردم آمریکا مخالف این توافق هستند، 50 درصد موافق و بقیه اظهار داشته اند که اط ع کافی برای نظر دهی درست را ندارند.

 

37 درصد خیلی کمتر از نیمی از جمعیت است!

37 درصد مخالف رقم کمی نیست. باید دید آن بقیه بی نظر به چه سمتی میروند. اگر به سمت مخالفت با توافق بروند آنوقت در انتخابات برای دمکرات ها مشکل ساز خواهد بود و نمی توانند از اعتبار این توافق برای پیروزی در انتخابات استفاده کنند. در انتخابات آمریکا کاندیداها به حوزه های رای گیری خود و نظر مردم اهمیت زیادی

می دهند و چندان به این موضوع که مسئله هسته ای بعد از مخالفت به کجا می رسد توجه نخواهند داشت.

 

اگر با دید منفی به وضعیت طرح در کنگره نگاه کنیم یعنی فرض بگیریم وتو اوباما با دوسوم آراء بی اثر شود به لحاظ حقوقی ایران چه کار می تواند بکند؟

ایران هیچ کاری نمی تواند بکند. این توافق هیچ بار حقوقی برای دولت آمریکا ندارد چرا که در برجام هر جا پای تعهدات دولت آمریکا مطرح شده است قید شده است که برابر با قانون آمریکا ومطابق با روابط بین دولت و کنگره این تعهدات و مفاد آن قابل اجرا خواهد بود. یعنی اگر کنگره با این طرح مخالفت کند دولت آمریکا هیچ کاری نمی تواند بکند و مجبور خواهد بود که توافق را یکطرفه لغو کند. البته این را هم اضافه کنم که شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه ای را تصویب کرده است که ورای اختیارات امریکا میرود. از طرف دیگر، این توافقنامه طرفهای دیگری هم مثل اروپا، روسیه و چین دارد که ممکن است بدنبال امریکا نروند و مصر به اجرای ان بشوند. بنظر من با توجه به پیچیده گیها و چندجانبه بودن برجام، امریکائیها انرا تصویب و اجرا خواهند کرد. واقعیت این است که مخالفین این توافق هم میدانند که معامله خوبی گیرشان آمده است و بهتر از این نمیشد. انها با بازی پلیس بد میخواهند سابقه ای را بجا بگذارند که در انتخابات پیش رو و بعد ها از ان سوء استفاده بکنند.

 

شما ارتباطاتی با سناتورهای آمریکا داشته اید و دارید مخالفان توافق چه راه حل دیگری ارائه می دهند؟

اکثر کسانیکه با توافق مخالف هستند، منجمله سناتورهای دمکرات با نفوذی مثل باب منندز و چاک شومر و یا حتی شخصی مثل نتانیاهو، در واقع فقط مخالف توافقنامه نیستند. انها با نظام جمهوری اس می و سیاست منطقه ای آن مشکل دارند و سالها است که بدنبال براندازی بوده اند. آنها سوای اینکه چه بر سر توافق بیاید کماکان مخاف نظام خواهند بود و با ایران روی مسائل منطقه درگیری ایجاد خواهند کرد. انها حتما سعی خواهند کرد به اتفاق دوستان خود در حزب جمهوریخواه تحریم های سخت جدیدی را به بهانه های دیگری علیه ایران تصویب کنند. مث ، باب کورکر، رئیس کمیته روابط خارجی سنا چندی پیش گفت که مخالفین هم اکنون بدنبال تهیه طرح های تحریمی جدیدی هستند که به بهانه حمایت از تروریسم و نقض حقوق بشر وغیره علیه ایران اعمال خواهند کرد. درواقع حرف نتانیاهو این بوده است که ایران در منطقه رفتارهایی دارد که برای ما، یعنی اسرائیلیها، مسئله ساز است. اوباما در حالیکه با این تز موافق است اما اعتقاد دارد که اول باید “بمب” را از ایران گرفت و بعد رفت سر مسائل دیگر.

 

تاثیر منفی که در صورت مخالفت کنگره با این قرار بر پرستیژ آمریکا در افکار عموم خواهد داشت چقدر خواهد بود؟

قدرت های استعماری و برتری طلب، صرفا به منافع خود، یعنی منافع ان طبقات مسلط به جامعه که نماینده اش هستند، فکر میکنند. همین و بس. آنها چندان نگران ابرو و پرستیژ نیستند. اگر این بود که انها ویتنام را به ان روز سیاه نمی نشاندند و با افغانستان، عراق، لیبی، یمن و حا سوریه چنان نمیکردند که کرده اند. البته امریکا و اروپا افکار عمومی قوی دارند و حاکمین باید انها را رعایت کنند که میکنند. فرق دیکتاتوری و دمکراسی در این است که این آخری عاقل است.

 

دولت بعدی آمریکا آیا می تواند از تعهدات دولت قبلی در مورد توافق شانه خالی کنند و مث اجرای توافقنامه را متوقف کنند؟ بویژه اگر جمهوریخواه ها به قدرت برسند.

اگر قانون بشود نمی توانند به این راحتی ها از آن شانه خالی کنند اما دولت بعدی همیشه این انتخاب را دارد که آن را متوقف یا ناقص اجرا کند. در آمریکا هیچ چیز روی سنگ نوشته نشده است و می تواند عوض شود. مث دولت بعدی میتواند بگوید بر اساس د یل دیگری توافق نامه با منافع ملی امریکا منافات دارد و آن را اجرا نکند. این امر مخصوصا شانس بروز دارد اگر توافق با وتوی اوباما تصویب بشود. بنظر من اگر توافق ایران با امریکا در برجام متوقف بشود، شانس اجرای موفقیت امیز آن کم خواهد بود. بهر حال درون یک رابطه غیر عادی نمیشود انتظار داشت که یک مشکل عادی شود.

 

مث بهانه دیگری پیدا می کنند؟

بله دقیقا.دولت یا کنگره بهانه دیگری پیدا می کند مانند حقوق بشر، اینده بشار اسد در سوریه، نقش حزب در لبنان و دشمنی ایران با اسرائیل بر سر مسئله فلسطین. مث ، کنگره میتواند همان تحریمهایی که اوباما لغو کرده بود را به بهانه حقوق بشر علیه ایران مجددا تصویب کند تا ایران را مجبور به عقب نشینی از برجام نماید. یادمان نرود که کنگره در دست جمهوریخواهان است و یحه های زیادی را می تواند تصویب کند. متاسفانه طبق برجام امریکائیها فقط تعهد کرده اند که در رابطه با مسئله هسته ای دیگر تحریم نکنند و ان هم البته اگر آژانس تصدیق کند که ایران تخطی در اجرا نداشته است.

 

در صورت مخالفت کنگره با توافق، اروپائیها چه خواهند کرد و یا میتوانند بکنند؟

هیچی. دولت آمریکا خواهد گفت که کنگره با توافق مخالف است و مطابق با قوانین آمریکا تحریمهای ثانویه به قوت خود باقیست و هر دولت اروپایی که بخواهد با ایران معامله کند طبق قوانین آمریکا مشمول تحریمها خواهد بود و روز از نو، روزی از نو. اروپا بعد از جنگ جهانی دوم ثابت کرده است همیشه پیرو آمریکا بوده است. توافق بر اساس حسن نیت نوشته شده است و اگر قرار باشد براساس حسن نیت عمل نشود اروپا هم می تواند دبه در بیاورد واز یک موضعی وارد شود که دستش رو نشود. سه کشور عمده اروپا یعنی انگلستان، آلمان و فرانسه کشورهای امپریالیستی هستند و دنبال منافع خودشان هستند. برای نمونه، آلمان نمی تواند تصور کند که آمریکا د ِر مرسدس بنز و بی ام دبلیو و پورشه را در امریکا ببندد. اقتصاد جهان یکپارچه است چیزی به نام اقتصاد آلمان و آمریکا مستقل از هم نداریم و رهبر این اقتصاد تا یک دهه آینده هم همچنان آمریکا خواهد بود. حتی چین هم در حدود 511 میلیارد د ر تجارت سا نه با آمریکا دارد و با ایران 21-51 میلیارد. هیچ کشوری 511 میلیارد د ر را با 51 میلیارد د ر معاوضه نمی کند. بخاطر همین هم ایران به سمت روسیه متمایل شده است چون روسیه می تواند دنبال روی آمریکا نباشد چون با آن مباد ت اقتصادی مهمی ندارد.

 

عده ای می گویند شما مخالف توافق هسته ای هستید اگر صحت دارد چرا و علتش چیست؟

من مخالف نیستم و آنهایی که می گویند من مخالفم نظراتم را با دقت نخوانده اند. متاسفانه فرصت نیست که نظراتم را تشریح کنم پس به یک توضیح مختصر بسنده میکنم. از نظر من این توافق را باید از چند زاویه بررسی کرد.

اول، فرضیاتی است که ما در باره روابط بین الملل و ژئوپالیتیک منطقه داشتیم و داریم و براساس آن به مذاکره رو آوردیم. من این فرضیات را درست نمیدانستم منجمله این فرض که دنیای جدیدی شکل گرفته است که در ان کشورهای قدرتمند و برتری طلب دیگر قادر به اعمال نظرات خود به کشور های کم قدرت تر نیستند و یک معامله برد برد امکان پذیر است.

دوم، روشی که برای رسیدن به توافق از ان استفاده کردیم. من فکر میکنم که عجو نه و بدون برنامه وارد میدان مذاکره شدیم و بی توجه به اخ ق امپریالیستی طرف مقابل در باره تاثیر تحریمها آه و ناله راه انداختیم. کمی هم ما را از جنگ ترساندند و جدا سازی مشکل هسته ای از سایر مسائل را به ما تحمیل کردند.

سوم، خود توافقنامه است که بنظر من دارای سه بعد قصد، روح و جسم است. من با قصد امریکا مخالفت داشتم و دارم چون فکر میکنم در جهت “خلع س ح” و نمادینه کردن صنعت غنی سازی کشور و تضعیف ایران تنظیم شده است. هیچ ایرانی وطن پرستی نمیتواند با این قصد موافق باشد. با قصد ایران که خ ص شدن از شر تحریمها و سایه ی جنگ و کاهش تنش بود موافقم. با روح توافق نامه و مذاکرات موافقت کامل داشته و دارم چون معتقد به دیپلماسی و گفتگو در روابط بین الملل هستم. من 22 سال از زندگی ام را در رابطه ایران و امریکا روی همین ایده برخورد دیپلماتیک گذاشته ام. با جسم این توافق یک کم مشکل دارم چون این جسم 041 صفحه ای در جهت کسب آن قصد امریکائی تنظیم شده است. اما من فکر میکنم با آن میشود زندگی کرد اگر این قرارداد به حل دیگر مسائل فی ما یبن ایران و امریکا منتهی شود. روشن تر بگویم: اگر این توافق به عادی شدن رابطه دو کشور منتهی شود به نفع مردم ایران است. در غیر اینصورت ما از ان صدمه خواهیم دید.

چهارم، راهبرد فروش این توافق به افکار عمومی در هر دو کشور است. در ایران کمی در باره دستآوردها اغراق میشود و جشن بی مورد میگیرند و شفافیت کم است. اگر من بودم بجای جشن دسته های عزاداری را میانداختم، هم به دلیل ظلمی که بر ما رفته و هم به دلیل مظلوم نمائی تاکتیکی که امریکائهای جنگ طلب نگویند ما برنده شده ایم و جلوی توافق را بگیرند. یک سناتور دست راستی جنگ طلب آمریکایی چندی پیش از من خواست که صراحتا به ایشان بگویم این توافق به نفع امریکا است یا ایران. وقتی گفتم امریکا، ایشان ب فاصله پرسید پس چرا ایرانیها در تهران جشن راه انداخته اند؟ جدا جوابی نداشتم پس گفتم شما انها را جدی نگیرید! می خواهم بگویم که اگر هدف ما این است که توافق در کنگره رای بیاورد باید مظلوم نمایی کنیم و این جشن و تبلیغات غلط است چرا که پیام غلطی به کنگره می دهم و موضع جمهوریخواهان را تقویت می کنم. رهبر معظم انق ب تصمیم گرفته است این توافق پیش برود . بنابراین ما دیگر نیازی به فروش آن به داخل نداریم. اما اگر هدف پیروزی در انتخابات مجلس اینده است انوقت جشن گرفتن هم دارد. و اما مشکل عمده من با طرف امریکائی است. آقای اوباما برای اینکه توافق را به مخالفین بفروشد یک گفتمان بسیار خطرناکی را علیه ایران راه انداخته است و ان اینکه یا این توافق یا جنگ. و وقتی خوب فکر کنی میبینی که ایشان دارد در واقع میگوید که ایران قصد بمب سازی دارد و این توافق تنها را جلوگیری صلح امیز از ان است. در غیاب این توافق، برابر حرف آقای اوباما، چون ایران قصد بمب سازی دارد، جنگ اجتناب ناپذیر میشود. این گفتمان که ایران قصد بمب سازی دارد برای فروش توافق به امریکائیهای جنگ گریز ممکن است موثر باشد اما برای اینده ایران بسیار خطرناک است. متاسفانه دوستان نادان و دشمنان دانا هم همین برخورد را میکنند. مث نیاک یک گروه به ظاهر طرفدار ایران در امریکا در یک اگهی یک صفحه ای در نیویورک تایمز نوشت که “ما جنگ را متوقف کردیم، ما بمب را متوقف کردیم”. سوال اینجاست که نیاک یا ان گروهای دیگر (که تا دیروز برانداز بودند و امروز طرفدار توافق) که این شعار را میدهند کدام بمب را متوقف کرده اند؟ چرا این گفتمان خطرناک را جا می اندازند که اگر توافق نشود بمب ساخته می شود و بعد هم جنگ خواهد شد؟ چرا کسی نمی گوید آقای اوباما در قالب دوستی با ایران بزرگترین دشمنی را دارد می کند؟ یادمان نرود که اوباما بزودی از کاخ سفید میرود و جای انرا ممکن است یک ضد ایرانی جنگ طلب بگیرد.

و با خره پنجم، تاثیر این توافق روی روابط ما با کشورهای منطقه و زندگی مردم ایران است. من فقط امیدوارم که پیامدهای این توافق و باز شدن درهای ایران به خارج برای کشور و همه طبقات اجتماع سود آور باشد. متاسفانه ما در ایران شاهد برخوردهای غیر واقع بینانه با این امرهستیم که مرا نگران میکند. مث گفته میشود که رابطه با کشورهای منطقه بهتر خواهد شد. این درحالی است که می بینیم حتی قبل از اجرای توافق توطئه های بسیار خطرناکی در منطقه علیه ما شکل میگیرد و دشمنان منطقه ای ایران هم اکنون درصدد افزایش تنش با ما هستند. احتمل تخریب بیشتر رابطه با کشورهائی نظیر ترکیه، عربستان و اسرائیل را به هیچ وجه نباید نادیده گرفت. تصادفا برعک ٍس شاید برای اولین بار در دوران بعد از انق ب، تنظیم یک سیاست خارجی مبتنی بر عدم دخالت در امور داخلی کشورها و دوری جستن از نیروهای غیر دولتی مزاحم از اهم الزامات شده است. ایران شیعه نباید در مقابل دنیای بزرگتر سنی و یا قدرتمند یهودی قرار گیرد.

در رابطه با تاثیر برجام بر زندگی ایرانیان نیز شنیده میشود که طبقات با ، متوسط و پائین بطور اتوماتیک از سرمایه خارجی و تجارت خارجی پسا تحریم سود خواهند برد. اگر چنین است که شاه باید هنوز در سعد آباد بود و انق ب هرگز شکل نمیگرفت. واقعیت این است که گشایش بی برنامه به خارج فاصله فقر و ثروت را بیشتر میکند و درهمین حال هم انتظارات طبقات متوسط بطورغیر واقع بینانه ای افزایش خواهد یافت. تنها در چهارچوب یک برنامه جامع اقتصادی-اجتماعی-سیاسی است که میشود انرژی جدیدی که ممکن است از توافق هسته ای حاصل شود را در کانال درست توسعه همه جانبه کشور هدایت کرد و این امر قبل از هرچیز به یک دولت منضبط و قانونمند نیازمند است.

 

تابوی مذاکره با آمریکا ا ن شکسته شده است. فکر می کنید روابط ایران و آمریکا شاهد بهبودی چشمگیری خواهد بود مثل ارتقاء دفاتر حفاظت منافع به کنسولگری؟

سفارت در آینده نزدیک بسیار بعید است. دفاتر شبه-کنسولی بعید نیست. دفتر حفاظت منافع ایران در آمریکا در سفارت پاکستان کارهای کنسولی هم انجام میدهد و درون سفارت پاکستان هم نیست و در یک ساختمان مستقل قرار دارد با تعداد قابل توجهی پرسنل. چندی پیش سفارت سوئیس، که دفتر حفاظت منافع آمریکا در ایران در آنجاست، به دلیل در مضیقه بودن برای جا به دولت ایران پیشنهاد داد که مکانی مستقل مشابه دفتر حفاظت منافع ایران در آمریکا به دفتر حفاظت منافع آمریکا در تهران اختصاص بدهد و تعداد کارکنان آن هم از 5 نفر افزایش یابد. نمی دانم ا ن این اتفاق افتاده است یا خیر؟ اما این اتفاق شدنی است و دفاتر حافظ منافع میتوانند به ارامی بسوی وظایف کنسولی ارتقاع پیدا کنند، یعنی به همان فرم شبه-کنسولی

 

نظرتان در مورد تیم مذاکره کننده هسته ای ایران چیست؟

برخی از اعضا تیم مذاکره کننده هسته ای دوستان من هستند. آقای دکتر ظریف را سالهاست می شناسم. ایشان عاقد من و همسرم هم بوده اند و ماشا چه عقد ابدی هم کردند. در اس م نیازی نیست عاقد معمم یا روحانی باشد حتی خود طرفین هم اگر بلد باشند می توانند خطبه عقد را بخوانند. من اعتقاد دارم آقای دکتر ظریف یک فرد ملی و میهن پرست هستند و اگر امتیازی دادند از ناچاری بوده است. ایشان همیشه بحثشان این بود که غنی سازی باید حفظ شود. من این تیم را تحسین می کنم که این کار را کرد و امیدوارم خداوند به انها کمک کند این مسئله به سرانجام خوبی برسد. آقای روحانی را هم انسان برجسته ای می دانم. با آقای حسین فریدون برادرایشان هم سالهاست اشنا هستم. اقایان تخت روانچی، عراقچی و دیگران را هم انسانهای وطن پرستی می دانم. متاسفانه عده ای ما را تا لب پرتگاه بردند و این تیم نگذاشت که ما در پرتگاه سقوط کنیم. من جدا امیدوارم یک روزی این بحث بشود که چرا باید ما هر ازچندگاهی تا به لب پرتگاه کشیده شویم؟

 

سوال پایانی: سفر اخیرتان به ایران صرفا تفریحی بوده است یا اهداف دیگری داشته است؟

تفریح، دیدار، فراگیری!

 

مصاحبه کننده: سهند شمس اسحاقی تابستان 4931 تهران